geçmezse de en fazla hayatını silkip geçer, daha fazla ne olabilir ki. hayattaki çoğu alanı paylarına bölersek -iş, sağlık, insanlar vs vs... akla gelebilecek her şey; içimden geçer bir şekilde. sonra kendimi toplar ve devam ederim. her seferinde 1 tahta daha eksilir ama hep. hayattaki vazifem toplamak sanırım. dibe vurarak yorulmak ne kadar da realist ve rafine.
dip zamanlarınızda insanlar yanınızda olmaz; bazı insanlar için hayatın 1. maddesi olsa gerek zor günlerde kendinelik. daha iyi, çünkü kurtarıcı bekleniyorsa ne anlamsız ve boş; o masallarda olur. kim zaten insanı kendisinden daha güçlü tutup çekebilir ki? kimse.
geçmesin o yüzden, düştüğünü hatırlarsın hafızanın bir köşesinde hep.
