amacsızca oturup amacsızca bekliyorum. etrafımdakileri dinliyorum. insanların kahkahaları arasında boğuluyorum. boğazım düğümleniyor.sigaramdan bi fırt daha çekiyorm. beynimin fiziksel kısmını hissediyorm. nefsime hükmedemiyen acizbir hayvan oldugum için kendımden utanıyorm, belkide utanmıyorm. utansam bir an önce silkelenip kendime gelirim.ama ben nefsine hukmedemeyen aciz bir hayvanım.. beşyüz kelimelik sözcük dagarcıgımın kısır döngüsünün kucuk bir çarkıyım.
