gözlerimde yaş ile dinliyorum. “Bu kalp seni unutur mu ?”
Ah çok erkendi , yarım kaldı her şey…
Veda edemedim.
Hayallerin umutların vardı.
Keşke sarılsam bırakmasam Hatay’a gitmene izin vermeseydim yaşardın belki o zaman. Yüreğim çok yorgun. Günlerdir rüyamda görüyorum gözümü açıyorum varsın sanıyorum sonra hatırlıyorum 6 Şubat seni aldı benden. Kırgınım yorgunum öfkeliyim…
