desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır
rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor
sende seyrediyorum denizlerin en mavisini
ormanların en kuytusunu sende görmekteyim
senden kopardım çiçeklerin en solmazını
toprakların en bereketlisini sende sürdüm
sende tattım yemişlerin cümlesini
desem ki sen benim için,
hava kadar lazım
ekmek kadar mübarek
su gibi aziz bir şeysin
nimettensin, nimettensin
desem ki
inan bana sevgilim inan
evimde şenliksin, bahçemde bahar
ve soframda en eski şarap
ben sende yaşıyorum
sen bende hüküm sürmektesin
bırak ben söyleyeyim güzelliğini
rüzgarla nehirlerle kuşlarla beraber
günlerden sonra bir gün
şayet sesimi fark edemezsen
rüzgarların nehirlerin kuşların sesinden
bil ki ölmüşüm
fakat yine üzülme müsterih ol
kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini
ve neden sonra
tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede
hatırla ki mahşer günüdür
ortalığa düşmüşüm seni arıyorum
