"Rengarenk bir bataklığın içinde
Batışını izlerken hayatımın,
Gecenin sessizliğine direniyorum,
içimdeki yalnızlığın gürültüsüyle
Adı geçen geçmeyen insanlar,
ismini unuttuklarım beni affetsinler
Parçalanmış dudaklar kırdığım kalpler,
Beni böyle görseler onlar bile üzülürler
La la lal la la lal la
Her gün kendini yine sevdirir,
Sonra beni yine öldürürdün
Bana kalpsiz diyorlar, seni hiç tanımadılar
Her gün kendini yine sevdirir,
Sonra beni yine öldürürdün
Bana kalpsiz diyorlar, seni hiç tanımadılar
Dudakların jilet gibiydi
Öptükçe kanamak isterdim
Bir kalp müzesi vardı içinde"
