bu evde yemek yapmak artık ölüm gibi. 9 kişilik ev halkının sekizi yetişkin. az evvel biber dolması yapıyorduk. fırına koyduktan sonra ortalığı toplarken bir baktım ki kapının önündeki büyük çöp kutusu dolmuş. "Gel buraya lan beleşçi" diyerek Ali'yi çağırdım. Çöpü döktü geldi. Sonra mutfağa gelerek, "yardım edeyim mi laaa" dedi. Ağzına bir tane çakmamak için zihnimde köpeğimin fotoğraflarını canlandırdım. Ulan bir dolma için mutfak savaş alanı gibi oldu, iş bitti anca geliyor. Ardından, fırın tepsilerinden birini yıkıyordum. durulanacak bir şeydi o yüzden makineye atmadım. geldi dolmanın içini doldurduğumuz süper yağlı kaşığı tepsinin üstünde yıkadı. Mecburen tepsiyi deterjanla yıkamak zorunda kaldım. delirtiyorlar adamı vallahi.
gelecekte evlenecek olsa ve allah korusun karısı ondan önce vefat etse aç açıkta kalır bu çocuk. öğrenci evinde de değiliz ki dışarıdan yemek söyleyip geçinelim. evde kadın da yok.
zaten nenem duysa dışarıdan söylediğimizi, hepimizin ağzına sıçar kalpten gider kadın. annemle babam boşandıktan sonra nenem üniversite zamanı gelince ortada kalmayalım diye yemek yapmayı öğretti çünkü babamın bildikleri de kısıtlıydı ve eve akşam vakti geliyordu. taş mı yesin adam. bu yüzden yemek yapabilen benim dışımda evde 4 kişi olmasına rağmen en deneyimli ve en iyi damak zevkine sahip adam olarak baş aşçı benim. halimden çok memnunum. evet.
