oysa kişini kendi hayatının muhasebesini yapması çün * ideal bir yöntemdir. insanı doğru yola sürükleyen yegane davranıştır.insan konuştukça doğruyu bulur. sorunlarının çözümlerini bu şekilde aramanın dayanılmaz hafifliği içindedir.
sokratesci olması kuvvetle muhtemeldir bu yiğidimizin aynı zamanda.
fakat kendi kendine konuşma olayı toplumumuzda fazlasıyla delilere mal edildiği için bunu yapmak için gerçekten uygun bir ortam bulmanız gerekmektedir. evde yalnızsanız dahi müziğin sesini fazlaca açıp yapmak lazımdır bu işlemi.
ilkokul yıllarından beri kendi kendine konuşan birisi olarak, eskiden yani küçükken bu işte oldukça tecrübesizdim. ne zaman kendi kendime konuşsam annem önce kapıyı dinler sonra da ''kızım sen kendi kendine konuşunca ben çok korkuyorum'' derdi.
oysa ben sesli sesli bütün bir günümün değerlendirmesini yapar, hatalarımı ve doğrularımı bulurdum bu yöntemle. bazen de herhangi birisinin yüzüne karşı söyleyemediğim bir şeyi o anda söyleyip rahatlardım ve kin tutmazdım.
aradan yıllar geçti ve üzerimde ki bu baskıdan dolayı artık kısık sesle konuşmaya başladım. kimseye duyurmadan, sadece dudaklarımı kıpırdatarak bazen de. üç adımlık bir ortamda dahi volta atarak ve mümkünse elimde bir objeyle sesli düşünmek yaşamımı olumlu etkiliyor diye düşünüyorum.
bu beni rahatlatan bir şeyse eğer sırf böyle davrandığım için deli damgası yememek adına pekçok kişiden saklamak zorunda kalışlarım dahi olmuştur.
