Artık mümkün görülmeyen, çook uzaklarda o dağların arkadasında olduğuna inanılan ama asla bir gün gidilmeyeceğini bildiğim bir duygu. Çok isterdim bunu onunla paylaşmayı. "Seviyorum, sevdim." Diyebilmeyi ama sevmemek gerekiyormuş. Daha kolları sıvayamadan bir niyet olarak kaldı. Bir daha heves edeceğimi sanmıyorum. Şairin "ömrümün son sevdasıydı o akşam." Dediği mısradayım. Sevmeye fırsatı olmayan, sunulmayan bir ben ve kendini buna layık görmeyen biri vardı.
Öylece bir noktası bile olmadan bitti...
