düz veya değil, sonuç olarak hala benim oğlum. oğlumun eşcinsel olması onun üzerindeki babalık görevlerimi yerine getirmemi engellemez.
Benim de eşcinsel olmam bu konuda hep olumlu yaklaştığım anlamına gelmiyor, çünkü oğlum da bizim çektiğimiz sıkıntıları çeksin hiç istemem. Özellikle pasiflere çok daha zor zaten. Biz aktiflere denk gelindiğinde ancak insanlar acaba beni sikmeyi mi düşünüyordu gibi şeyler düşünürler, pasifler ise çok daha iğrenç muamele görüyor.
Eşcinsel olursa, çevresini de etkileyecektir.
Ben dostluğa müthiş önem veren bir insanım. Arkadaşlarıma açıldığımda, yani sadece okuldan tanışıklığımız olanlara, birçok arkadaşım ile mezun oluncaya dek konuşmadık. tabii 12. sınıfta bu konuda gayet ciddi olduğumu anlayanlar ile tekrar arkadaşlık kurduk, ama bir daha konuşmadıklarımı kaybettiğime pişman değilim. O tip insanlarla zaten dost olmam. Ama ben her bakımdan güçlü bir insandım ve çok kaliteli dostum vardı, dolayısıyla benim hayatımdan aniden çıkmaları çok da sikimde değildi.
lakin bunu yaşayan arkadaşı olmayan biri de olabilirdi. kişisel özelliklerinize göre de şartlar değişir.
benim aktif olduğum kabak gibi ortada olduğu için ve benden yaklaşık 10 kilo düşük birini rahatlıkla alt edebileceğim için, sabırlı biri olamama rağmen benimle o kadar uğraşılmadı. Ancak eşim bu konuda biraz şanssızdı. Her şeye rağmen biz yanımda olması gereken arkadaşlarım ile hala dostluğumuzu sürdürdüğümüzden ötürü, onun için de bunu atlatması kolaydı.
Zaten eskiden eşcinsellere bakış açısı bu kadar kaba değildi. seneler geçtikçe insanlar daha da nefret etmeye başladılar.
Demem o ki, oğlum ne olursa olsun kabul ederim, arkasında da olurum ama onun için düz olması çok daha iyidir.
