ben olmasam hayatı kurtulur muydu bilemem fakat bugün onlarca kişinin önünde 14-15 yaşında bir kız çocuğunun boğazına takılan bir hap yüzünden yere yığıldı. nefes almıyordu ve titremeye bağlamıştı. etrafında toplanan onlarca kişi hiçbir şey yapmazken koşup yetiştim. basit birkaç hareketle tekrardan nefes almasını sağladım. hemen sağlık birimlerini arattım vs. sonra bu kızımız olaydan 30 dk sonra gelip teşekkür edip şahsıma bir kart hazırladı. sen benim kahramanımsın dedi. sarılıp ağladı. bir baba olarak bende ağladım. gurur değil hissettiğim fakat farklı bir hissiyatı. bilemem ama birilerine bu denli yardımcı olabilmek beni çok mutlu etmişti.
sonra doktorlarımızı düşündüm. allah doktorlarımızdan razı olsun. ama doktorlarımız unutmasınlar ki amaçları hayat kurtarmak. maaş almak değil.
