arkadaşlarımla ayrı eve çıktığımız ilk zamanlarda gerek bilerek gerek bilmeyerek birbirimize sürekli yaptığımız şeydir.
Baba evinde tüm gün yalnız olduğumdan açık ışık görünce ben açık unutmuşumdur diyerek kapatıyordum. Artık alışkanlık olduğundan ve evde kalanların sayısı beşten fazla olduğundan sürekli açık olan ışığı kapatma ihtiyacı hissederdim. Her seferinde içerideki gariban da kim lan o diye böğürürdü.
