durup dururken hafızamın bir kenarına sakladığım yamyam suratlı kızı hatırlama sebep olandır.neyse sözlüğüm bir gün abim, ben, abimin deli gibi sevdiği lise aşkı, birde kızın kız kardeşi yolda yürüyoruz. böyle kabile halinde gezmemizin nedeni meraklı olduğumdan değil sevgilisinin kız kardeşiyle aynı okula başlamıştık. o günde okul açılmıştı. neyse sözlüğüm okul bitmiş. biz eve dönüyoruz artık. yolda bir uzun bir uzun. havada öyle sıcakki anlatamam sözlüğüm sana. ağustos sıcağını bildin mi? hah işte aylardan eylül olmuş ama ay aylığını unutmuş ağustos kadar sıcak. neyse nerde kalmıştım evet yürüyoruz ama ben bezmişim artık abime dönüp "abi ben çok sıkıldım ya" dedim. dedim ama yav şurada bir soluklanalım ya da efendime söyleyeyim bir limonata al da nefeslenelim baabında söyledim. neyse bu yamyam suratlı kız bana dönüp "siz istiyorsanız gidin." demez mi sözlüğüm? ben de sandımki "siz" diyor ya hani kız kardeşini de kastetti sandım. e yaş o zaman 12 ne bileyim 12 yaşındaki çocuğa "siz" diye hitap edilebildiğini. neyse bende tuttum kızın kız kardeşinin kolundan salağım ya "abi biz gidiyoruz" dedim. abimde fırçayı bastı kızın yanında tabi. neyse sözlüğüm 12 yaşındayım ama o zamanda biliyormuşum demekki aşkın dünyadaki herkesi karşına almak olduğunu. sustum dilim dışarda yürümeye devam ettim.****** (bkz: bu da böyle bir anımdır)
