vallahi günahı boynuna o zaman istanbul da madamlar çokmuş. ben son anlarına denk geldim. bi kaç tane gördüm. hani rahat tavırlı, zengince, dul falan.
işte bunlardan biriyle yaşamaya başlıyor. artık nasıl tanıştı bilmiyorum.
derlerki efe nin diliyle ikna edemeyeceği insan yoktur.
sonra o madam boş durmak olmaz diyor ve amcayı belediyeye otobüs şöforu olarak bi şekilde sokuyor.
amca bi kaç sene çalışıyor ama çalışmak adamın ruhuna ters. naapsam ne etsemde burdan kendimi kovdursam diye uğraşıyor.
çareyi de buluyor.
bi kaç kez, diyelim şişli-taksim seferi yapması gereken otobüsü sürüyor boğaza.
ilkinde uyarıyorlar falan ama ikincisinde koyuyorlar kapıya.
