Bir insan iletişim konusunda hem nasıl bu kadar iyi olup hem nasıl bu kadar kötü olabilir?
Birebir iletişimde genelde cıvıl cıvıl bi insanım ama bir süre sonra iletişim kurmak bünyeme ağır geliyor, en yabani insana dönüşüyorum.
Uzun süre mağaramda kaldıktan sonra içimdeki “sosyal varlık” dürtüsü düşüncelerimi yazıp insanlarla paylaşmaya itiyor. Mağaradan çıkınca da haliyle bi afallıyorum. Bir sürü düşünce oluyor tek bir sözcük çıkmıyor.
Burada zar zor girebildiğim entrylere bakıp mutsuz muyum acaba bunlar da en derinlerimin mi yansıması diye düşünüyorum. Yoo değilim, bir çelişki daha.
