küçükken dedemin naçizane tavsiyesi üzerine eve kalıp sabun aldı babam. Ama o nasıl bir kalıptır öyle. Hem eni var, hem boyu var, bi' 10 kilo en az. Üstte denildiği gibi kaldırım taşı mübarek. Yanlış hatırlamıyorsam zeytinyağlıydı. Dedem dedi ki, kullanın bundan, çok faydalı. Ben de çok küçüktüm. Yıkanıyordum. Sabun da, duş jeli değil ki life sıkınca köpürsün. Kaskatı, köpürmüyor fakat ıslanınca dışı öyle bir kaygan oluyor ki. Ben de o kaldırım taşından hallice sabunu elimden kayıp düşürdüm. Ama nereye? ayağıma. O günden sonra bir daha ev yapımı kalıp sabuna el sürmedim. Canım duş jellerim.
