ismet'in celladıma gülümserken çektirdiğim son resmin arkasındaki satırlar'ını hatırlatıyor olmakla birlikte yok değildir. bu bizi mahveden, kahreden, başım alıp nere gidem haline getiren selma'nın şu sözlerinin akabidir.
jeff:görebiliyor musun?
selma:görülecek ne var ki.
