Durdum ve düşündüm.
Neden bu kadar safsın ,hayatın dengesiz yanlarında hep kaldın.
Hiç tanımadın mı kendini, hiç kanamadın mı..
Uykusuz ve yalnız hiç ama hiç sen olmadın mı.
Hayatı yaşarken, şarkı söylerken veya ses etmezken..
Hep acı acı yanmadın mı, bir daha asla tutulma dünyalara, çıkmazda tükenen umutlara..
