bence yetişkin film oyuncusu bir kadın-erkek, en az bir manav, amele, doktor kadar net bir iş yapıyor; bu sürecin profesyonel olması bir şeyi değiştirmiyor gibi. aşk sınıfsal değildir üstelik. işinizle, sosyal statünüzle, kimlik detaylarınızla ilgilenmez. aşk olur ve hepsi bu. hatta sizi oluşturan bütün parçaları değerli kılar olurken, bilgi haline getirir. buna önce şaşırırız. sonra vaktimiz varsa korkarız. sonra da depresyon hırkası giyip izliyormuş gibi yaptığımız filmlerin önünde somurtarak ölümü bekleriz vs.
