Bipolar'da atak geçirip başka bir dünyaya kayıyorsunuz. işitsel ve görsel halüsinasyonlar oluyor. Mesela yolda yürürken bir çocuk sizi gösterip "ıy ne çirkin kadın" diyor. Aslında öyle bir şey yok. Benim ilk atağım doğum depresyonuna denk geldi. Eşimin babası kanser tanısı aldı. Eşim depresyona girip benimle ilgilenmeyi bıraktı ve ben Kendimi yaşlanmış ve çirkin hissetmeye başladım. Sonra eşimle birbirimizden koptuk. Hastalandıkça hastalandım. Sinirli bir insan oldum. Eşim de çok tahammülsüz ve sinirliydi. O da benim onu boşayacağımı düşünüp bana kin tutuyordu ve bana kötü davranıyordu. Bu aramızdaki anlaşmazlıklar benim sonum oldu. Sürekli aynaya bakıp ağlıyordum. Herkes çok güzel olduğumu söylese de inanmıyordum. Sürekli makyaj yapıyordum. Mesela bir akşam aniden sarı saçlarımı siyaha boyamıştım. Bu arada bir yandan da hastalandığınızı farkediyorsunuz içten içe. Farklı bir dünyaya giriyorsunuz işte ; beni Sürekli polisler takip ediyordu her yerde. Ben öyle düşünüyordum. Sonra eşimi düşman olarak görüyordum. Çünkü benim düşüncelerime göre: eşim beni delirtip intihar etmemi istiyordu. Beni o hale o getirmişti.
Bipolar tanısı almak öyle kolay değil sanıyorum. ilaçlarla falan toparlanma bir altı ayı buluyor. Ben bir markete girdiğim de bile peşimde üç tane sivil polis vardı bana göre. Öyle korkunç bir hastalık.
