Dün pide yaptırdık. Karşı komşumuza da pide verelim dedik. Kapıyı oğlu açtı kadının. Teşekkür etti. Akşam kapı çaldı gelen komşu kadındı. " Bir haftadır hastaneye gidiyorum, eve de yeni geldim, parça alacaklar rahmimden. Oğlum da okuldan yeni gelmiş. Çok açmış, pideyi görünce çok sevinmiş" Dedi. Ne diyeceğimi şaşırdım. "Korkma inşallah iyi çıkar" diyebildim. "Yok korkmam kötü çıksa da ne yapayım artık" Dedi.
insanlar o kadar çok kanıksamış ki kanser olmayı... Bir de son bir kaç yıldır tanıdığım kaç kadının rahim kanseri olduğunu öğrendim hatırlamıyorum bile.
Yaşıyorsun 50 yaşına doğru bir kanser hastalığı. Şansın yaver giderse yeniyorsun kanseri. Sonra her yıl kontrole gidiyorsun. Nüksetmiş mi? Yeni bir kanser var mı? Bazen gerçekten yaşlanmaktan da korkuyorum. Ne acayip bir dünya?
