sahalardan uzak duruş, bir küfrediş ya da adı sevmek ama kendi sevmemek olan bu şeye.her adımda geriye bakmak bir düş gibi gelir insana, önceleri sessizliğe verir insan kendini.zamanla alışılan en baba ses sessizliğin sesi olup çıkmıştır.her şey biter,herkes gider...sana ise ya uyumsuz gözüyle bakarlar ya da melankoliğin biri olarak yer edinirsin seni sorgulayanların kafasında.gene boşverirsin,ama müthiş bir hatan vardır; artık sevmeye kalktığın her insanda kendinde taşıdığın izleri aramaya başlarsın,bulmazsın tabi,bu sefer olmadı, galiba yanlış zaman-kişi-mekan üçlemesine sığınırsın.çok gecikmez yanıldığını anlaman,ondan sonrakilerde de aynı gerçeği yaşarsın.bir süre bunla mücadele edersin, tekrar ısınmaya çalışırsın sevmeye ve sevilmeye.ama olmaz işte, acı çekmenin bir zevke nasıl dönüşebildiğini görürsün kendinde, sen geçip giden günlerine üzülürsün,o günler ise sana acır.bir umudun ise vardır hep,ve gerçekleşeceğine inandığın bir ümidin,bir rüyan.yaşanmamışlıklarla dolar beyninin her bir milimi,bunları düşünür olmuşundur ve bunların peşine gitmeye başlamışsındır.alttan yaşamanın nasıl bir şey olduğunu bu sarsak günlerin birinde anlarsın,beceremediğin her adıma karşılık hayallerinden kesmeyi,biraz daha kendine sokulmayı tadarsın.bazen gizli gizli haz da duyarsın bundan.bir gün, bu kadar zaman geçirdiğini düşündüğün bir gün, aslında anlarsın hala bir şey değişmediğini.bir atılım yapmak için yediğin 'sevgi kazıklarının'sayısını unutmaya çalışmanın anlamsız olduğunu anlarsın.en baştasındır hala ,terkedilişin,yalnızlığın kol gezdiği anların,kullanılışın en başındasındır.vakit ne sevme vaktidir ne de sevilme.yaşadığın bir keşmekeşti,yine bir keşmekeşin içerisindesindir.aynı genişlikte yaşamaya devam etmen gereklidir,zira aksini düşündüğün her an ya hayallerinin boyu kısalmaktadır ya dayaşadığın hayatın süresinin kısalma ihtimali artmaktadır.belki dersin kendine, belki bir gün o telaşlı ve ürkek el gelir ve kurtarır beni dersin,avuntun ve hayatının öenmli kısmı olur bu cümle, bununla sürdürürsün hayatını.ama olsundur,tek umudun da olsa umut umuttur, ve gerçekleşme ihtimali %1 de olsa ihtimalde ihtimaldir.soruların ağırlığı altından kaçarsın bazen,bazen de gidersin üstüne üstüne.günler önünde uzun bir kumsal,saçlarının uzunluğuyla ve rüzgarda aksedişiyle,kimbilir kayıtsızlıktan kaç haftalık olmuş kirli ve uzun sakallarınla burnunda deniz kokusu gibidir.yaşadığın denizdir,gördüğün ise sıradan bir gün.bazen bir sigara eşliğinde duman edersin günleri,bazen de alkolün verdiği tepkimeyle uğurlarsın yarı sarsak, yarı aklı başında.el ele geçen sevgililere takılırsın bazende caddede yürürken.eline bakarsın sen de,o bile küsmüş gibidir sana.ona dahi kendini sevdirebilmek ağır gelir kendine.bir ara da yavaş yavaş yarın denen şey çekilir hayatından,dünden dolmaya başlar her şey...bir daha anlarsın o an, sevmeye dermanın hala yoktur, olma ihtimali ise daha bi yoktur...
