diş çekerken insanlıktan çıktığım anların sonrasında doğruluğuna kısmen de olsa katıldığım gerçektir. normalde bir insana acı çektirmenin zevk vermesi patalojik bir ruh halinin sonucudur. rutin tedavilerde hastanın canının yanması, af uf demesi insanın canını sıkar, işini engeller, zamanı uzatır, dolayısıyla burada herhangi bir acı çektirme isteği oluşmaz. ama diş çekmek bambaşka birşeydir sevgili yazarlar, diş ile kemiğin arasına girip aleti kanırtmak, dişin oynayışını hissetmek, kopan liflerin çıtırtışını duymak, her harakette biraz daha gevşeyen esneyen kemiğin hissi, yok böyle bir zevk, o anda hasta bağırmış, çırpınmış hiç umrunda olmuyor hekimin **. dişi yerinden çıkardıktan sonra boşluğa dolan kan... insanlık dışı bir haz. sırf bunun için dişhekimliği yapanlar var.
