Dünyanın ortasında manasız bir çocuk varmış.Gecelerce soğuk düşlerini kıyamet kopmasın diye saklarmış. Bazen ay ışığı altında son ses bağırır bazen de suskun kalırmış..
Yolculuğu rüzgarın sesinde saklanır gibiymiş, zamanın gizlerinde masalların içinde savaş verdikçe kendinde..
Sonra bir gün rüyaları terketmiş bu çocuğu, yalnız hissetmiş. Yalnızlığa doğdukça yaşlanmış tabi, kalbi dayanamazmış yoksa. Kanarken hikayelerin içinde.
Aylar geçmiş belki de yıllar, hayal ettiği mutluluk hiç uğramamış düşündüğünden çok düştüğü yere..
