Çocukluğumda 54 ekran televizyondan izlerdim atmosferini. Ya özet maçları ya da verilirse Avrupa maçları yayınlanırdı. Sene oldu 2008, efsane bourdeux maçı. 37 ekran tüplü televizyonda, karıncalanan ekranda izledim. “Keweeeeeellll” diye haykırdım. Sonra And içtim kendime. Bir gün gideceğim diye. Yıllar geçti, stadyum yıkıldı. içimde burukluğu kaldı.
Dün otobüse bindim eve gitmek için. Farklı rota deniyordum. Birden ses yankılandı “sonraki durak Ali sami yen.” içimi delice bir heves sardı, gözlerimi camlardan alamadım. Kafamı çevirdim ve yerine yapılan siteleri gördüm. içim burkuldu. Bu and böyle gerçekleşmemeliydi.
