dinleyici kitlesinin nasıl bir duygu yoğunluğuna sahip olduğunu merak ettiğim albüm türüdür. genelde kenar mahallelerin "delikanlı" aşklarını konu alan şiirlerden oluşur bu albümler. çünkü halkın epik söylemlere ve aşk durumlarına bir açlığı vardır. ayrıca bu şiirler bayağılıklarıyla "yaşamın içinden" ve "sıcacık ve bizden"dirler genellikle. bu yüzden çok tutar. "bi tane daha patlat be ibrahim* ağbi" demek ister gibidir dinleyici. 1984'teki makinelerin yazdığı şiirlerin çağrıştırdığı şeydir nedense. hatta bir örnek:
"kestane ağacının altında sen beni sattın, ben seni..." bu kitabın sanırım en meşhur alıntılarından biri.
bunu uğur arslan söyleyebilir aslında. hiç de yadırganmaz...
kalıptır çünkü bu şiirler
kısa dizelerden oluşur
epik söylemi sağlamak için...
uzak durulasıdır
bir gün bitecek aşklar gibi
