Annemin beni daha çok sevdiğini düşündüğü için bana soğuk davranan kişi. Beni cezalandırıyor yani. Senelerdir böyle bu. Ben küçük kardeşmişim de çok seviliyormuşum bu yüzden. Çok yanlış düşünceler içerisinde.
Kendisinin maddi durumu hayli iyi, sağlık durumu da iyi. Gelin görün ki benim hayatım öyle toz pembe değil. Her zaman maddi sıkıntı çektim, sağlık problemleri yaşadım, akıl hastasıyım ve ilaçlar yüzünden çok zorlanıyorum. Onun gibi evime gündelikçi alamıyorum. Evliliğimde büyük sorunlar yaşadım. Eşimin ailesi desen zaten beni sinir hastası etti.
Yani anlayacağınız ben şanssız olan kardeşim. Fakat ablam benimle hiçbir şekilde empati kuramıyor. Annem evlat ayırmıyor ki bana acıyor. Bu bir gerçek.
iki gün önce gördüm ablamı. Yılda bir iki kere ancak bir araya gelebiliyoruz. Sıcacık sarılmasını bekledim. Bir samimiyet bekledim. Tepeden tepeden bakıyordu yine bana. Akıl veriyordu bolca.
Oysa biz çocukken çok güzel iki kardeştik.
insanlar nasıl böyle değişir aklım almıyor.
