Yaşadığım çevrede gitgide iyi insanların azalıp kötülerin çoğaldığını fark ediyorum ve bu beni çok rahatsız ediyor. Eskiden bu kadar çok rahatsız edici insan yoktu buralarda. Yaşlı teyzeler amcalar vardı, çocuklar vardı, genç tatlı çiftler vardı. Ama şimdi öyle değil. Neyce konuştuğumu bilmediğim korkunç görünümlü adamlar doldu sokağımız. O dediğim insanların hepsi ya vefat etti ya taşındı. Apartmandaki biz hariç tüm dairelerdeki insanlar değişti ve hiç karşılaşmak istemeyeceğim insanlar taşındı.
Mesela apartmanda şuan yaşayan hapisten çıkmış ve sürekli uğursuz adamlarla aşağıda buluşup uyuşturucu alıp veren, çocuğuna akşamları çatıdan ateş ettiren biri var bu apartmanda. Bazen aksam tek başıma apartmana girerken bekleyip arkamdan dalıyor içeri. Elbet korkuyorum. Sürekli bağırışma kavga bitmiyor apartmanda. Bazen uyanıyoruz kan izleri her yerde. Ben güya 24 yaşında tapteze genç kızım. Hani böyle çiçekler böcekler falan öyle bir yaşamımız yok.
Balkonda oturmayı çok severdim yıllardır. Geceleri bile kışın bile otururdum. Şimdi bakınmaya korkuyorum balkondan. Sürekli bizim balkonumuza bakan acayip tipli adamlarla göz göze geliyorum. Yeni yapılan bir apartman var oraya da taşınmıs birkaç erkek bir arada yaşıyor. Bugün arkam dönük oturuyordum bir döndüm yaslanmış demire beni izliyorlar. Artık ne balkona rahatça çıkabiliyorum ne sokağa. Ne olacak böyle bilmiyorum. Ya ben çok korkaklaştım ya da gerçekten güvenilir insan kalmadı
