ilkokulda çok hoşlandığım bi kız vardı adı Gizem.o zamanlar daha 8 yaşındayım. gizem de benim ilk aşkım, hiç unutmam. bir gün öğretmen sınıfı üçe böldü dört erkek dört kız olacak şekilde her haftasonu birinin evinde ödev yapma sorumluluğu verdi. ben gizemin gruptayım, ilk buluşma da gizemlerin evde:) ablama dedim ki aşık olduğum kızın evine gidiyorum, beni güzel giydir. oturduk hesapladık kitapladık, en uygun kombini, saç stilini bulduk. babamın çok özel günlerde sıktığı parfümü bile patlattık:) velhasıl ben gittim gizemlerin eve. annesi balkona masa kurmuş, dört kız gelmiş, erkeklerden bir tek ben varım. neyse biz açtık kitapları çalışıyoruz, gizem bana demez mi çok yakışıklı olmuşsun diye:) ulan dedim Teoman, taktik işe yaradı. neyse gizemin annesi bize çay getirdi, böyle pasta börek çörek tabağı falan getirdi. bir yandan çalışıyoruz bir yandan yiyoruz, ulan kadın bir güzel yapmış börekleri, ne biçim yiyorum havada vuruyorum. aradan 5 dakika geçti geçmedi kadın bir kolaçan etmek için kafayı balkona uzattı, bir de ne görsün, herkesin tabağı dolu, çaydan en fazla içen bir yudum içmiş, bende ne börek var ne çörek var ne çay. ay dedi Teoman oğlum sen çok mu beğendin benim yaptıklarımı, hemen bitirmişsin, ulan ben bir utandım bir utandım, anlatamam. yerin dibine girdim birden. şuanda bile aynı utancı hissedebiliyorum. kadın gitti bir tabak daha yaptı bana, çay da getirdi, daha beni sikseler dokunur muyum:) kaldı öyle börekler.
gerçi ben gizemi sonradan ayarladım, manita olduk ama bu olay sanırım beni birkaç ay geriye attı.
ilk aşkıyla manita olabilmek herkese nasip olmaz. ben öyle şanslı adamım. bu da sözlüğe hatıram olsun.
