insanın kendi kendini pışpışlayıp pohpohlaması durumu. Kendimizi sevmeye, arada sırtımıza pıtı pıtı vurup iyisin iyi demeye de ihtiyaç duyuyor insan. Başkalarına olduğu kadar kendimize karşı da merhametli olmayı öğrenme durumu öz şefkat. Bir tarafınız bunu yapmak isterken diğer tarafınız da alttan alta işliyor sizi. Kendine bu kadar iyi davranırsan; kimseyi düşünmeyen sadece kendini düşünen şımarık bir bencil olursun diye. Hemen damardan giriyor adi. Çünkü bencil bir pislik olmak da en büyük korkularımızdan. Valla kendimize en büyük kötülüğü eden gene kendimiziz.
