ulan yazmayayım yazmayayım dedim de... vicdanımla yüzleşmek için yazıyorum.
bir tanesi, bir arkadaş bir gece kalmak için gittim... 3 gece kaldım...
döndüğüm açlıktan ölmüştü. somyanın altında yem poşeti vardı. ona ulaşabilsemiş kurtarırdı belki kendi.
diğer bir tanesine kafam iyiyken likör içirdim... fazla da değildi, ama vücut kan alkol oranının ayarını kaçırdım... sarhoş olup parmağımda sallanıyordu, güldüm falan... sonra yavaş yavaş devrildi hayvan.
salya sümük ağladım uzunca...
bir umut hala belki sızmıştır yine yanıma yatırmıştım... sızma değilmiş.
kendime çok sövmüşümdür aklıma geldikçe... neyse uzun yıllar geçti de unutuyorum artık.
açacağınız başlığı zikeyim yani.
