tümüyle sevilmekle alakalı olmayan eksikliktir zira nice insanlar var çocuk yapıp dışarı postalayan. bırak çocuklarına sevgi göstermelerini hayatları boyunca doğru düzgün suratlarına bakmıyorlar lan çocuklarının. akabinde çocukları da birer fırlama insanlara dönüşüyorlar, e hani nerde kaldı gösterilmeyen sevgi?
çocuğun özgüvenli olması için ailenin çok da bir şey yapmasına gerek yoktur çoğu zaman, eleştirmesinler yeter. ha bir de onların fikirlene gülmesinler, değerlendirsinler ya da en azından niye onaylamadıklarını güzel bir biçimde açıklasınlar. ek olarak onların da aslında birer birey olduklarını, hepsinin birer yetişkin insan adayı olduklarının bilincinde olsunlar. eminim benim gibi çoğu insanın da özgüven eksikliği bu tür şeylerden kaynaklanıyor. ha bize sevgi gösterilmedi mi? tabiki gösterildi ama sonrası malûm kendine güvensizlik. bize o kadar sevgi gösterilmesine karşın bu halde olmamaya razıydık oysaki. sizde farkında degildiniz, sizleri suçlayamıyorum ebeveynim.
sürekli telkin edilen "ayıptır, senle dalga geçerler, yapma, etme, oynama; yapamıyor musun?,x cok iyi bir çocuk; sen niye onun gibi değilsin?" gibi sözler çocuğun özgüvenini inanılmaz derece sarsıyor. ayrıca çocuklar bir hata yaptıklarında veya bir şeyi yapmayı deneyip yapamadıklarında onlara bağırıp çağırmanız yok mu... yapmayın, etmeyin sayın anne-baba adayları. bir bireyin hayatını karartmak istemezsiniz herhalde, hele ki bu kişi sizin çocuğunuz ise.
