Babamla eniştem kedimi götürüp çok uzak bir ilçeye bırakmışlardı. Yine de eve döner diye çok beklemiştim. kedilerin kaybolunca Yıldızları takip ettiklerini söylemişlerdi. Yolda gelirken araba çarpar bir şey olur diye de dua etmiştim hep. Gelmemişti. Kedimi de halam istemiyor diye götürmüşlerdi. Halamın çocukları hayvanı boğuyordu O da sinirlenip tırmalıyordu onları. Neymiş yaz mevsimiymiş kuduz olurlarmış. Bizim paramız yoktu aşı yaptıramıyorduk. O kedi gittikten sonra aileme karşı isyankar biri olmuştum.
Sonra ne oldu dersiniz? Halam kedi aldı. Oğlu olmadığı için oğlu gibi sahiplendi. Kedi iki kere camdan düştü ameliyatlar, neler neler. Öldü öldü dirildi halam. 7 - 8 yıldır da kedileri onlarla yaşıyor. Ama ben o kırgınlığı unutamıyorum. Bir hayvanı sahiplenmek demek onu yarı yolda bırakmamak demek çünkü onlar çocuktan farksız. Evde büyümüş bir hayvanı doğaya bırakmak cinayetten farksız.
O kedi benden bu kötülüğü beklemiyordu. Affet beni kedicik. Bana sormadılar. Habersizce götürdüler seni.
