türkiyeye döndükten sonra her daim aklımda tutup, bir nebze de olsa ulan başıma bir şey gelecek olursa güvenebileceğim tek şey.
hukukçu bir aileden geliyorum.
eskiden şeriatın kestiği parmak acımaz... yeşilçam filmlerinde falan görürsünüz, insanlar mahkemeye, hakime, şahitlerin ve gerçeğin ortaya çıkmasıyla adaletin yerini bulacağına çekinmeden inanırlardı... güvenirlerdi.
ne yazık ki o güveni artık ben de hissedemiyorum çoğu insan gibi.
neyse hukuka biraz bulaşmış olmanın en güzel tarafı, sokaktaki adamın bilmediği, korktuğu bir çok yolu senin bilmen.
