Yunus emrenin, mevlananın, somuncu babanın, hacı bayram velinin, akşemseddinin ve aziz mahmud gibilerin yaşayış tarzına bakarsanız anlarsınız.
Bu adamlar malda mülkte gözü olmayan; çevrelerine bir ekmek bir hırka edebiyatı yapıp lüks içinde yaşamayan, bilakis bu hayatı en derinde yaşayan; dünyadan elini eteğini çekmiş ve kendilerini sadece hakka adamış kimselerdir. Bu adamların yazdıkları ve bıraktıkları eserlerdeki 2 mısralık satırlardaki o güzel hissi, günümüzde kendilerine şeyh diyenler 2 gün konuşsalar 2 saniye bile karşısındakine hissediremezler .
