barış, sevgi ve bilgelikle etrafına insan toplamasıyla ünlü lider hz. isa'ydı. Sürdürülebilirdi. Savaşlar ve kan olmayan bir düzen tesis edilebilirdi. Fakat en yakılarının-havarilerinin- bile gördükleri onlarca mucizeye rağmen onu yalnız bırakması, ona inanan kitlenin bu çarmıh - şiddet olayıyla korkutulup sindirilmesi sonraki liderler için önemli bir ders oldu. sorunları sevgi ve barışla çözmeye kalkarsak isa gibi yalnız bırakılır ve yok ediliriz. Ve artık güç şiddetle ölçülecekti. Ne kadar şiddetli o kadar güçlü. Aksini ispata yeltenip, ılımlı ve barışçıl yoldan biraz kalabalık toplayabilen ve şiddet kullanmayı reddedenler ya yeterince güçlü bulunmadı ya da cezalandırıldı, derisi yüzüldü, yakıldı ya da zindanlar vs. Yok edildi yani. Neyle? Şiddetle. iktidar öyle bir saha ki, öldürmezsen öldürülüyorsun. Bu da şiddeti varım, buradayım demenin ve yola devam edebilmenin tek yolu haline getiriyor. işte bu yüzden siyaset ve tarihten tanıdığımız bildiğimiz bütün büyükler bununla büyük olmuştur. %100'ü.
