Nazar mekanizması bence şöyle işliyor; yaşadığı hissettiği herşeyi başkalarıyla paylaşan bi insansan, yani açıkyürekliliğin bokunu çıkarırsan bu açıkyüreklilik olasılığı aslında kendin için yaşamadığın, anlatmak için yaşadığın gibi bi olasılıkla yüz yüze buluyo kendini. Asla cevabını bilemeyeceğin bi konuda böylesi bi olasılık sende etik açmazları besliyor, yaptığın herşeydeki içtenliğini kaybetme korkusu seni dünyadan koparıyor, beceriksizleştiriyor, sonra sen de kendini açmayı bırakıyosun, bi süre sonra tekrar eski kendinden eminliğini kazandığında geçmişte açıkken yaşadığın o ara dönemin başkalarının nazarından kaynaklandığı sonucuna varıyorsun. Halbuki tüm mesele bilinçaltı düzeyinde yaşadığı iç çatışmanın dışa vuran semptomlarıydı.
