hayatın akışı bazan ne gariptir, yaprağın ardındaki rüzgar misali sizi bir oraya bir öteye sürükler. oysa ne güzel çocuklardık, büyüdük kirlendik. ah o çocuğun güzel gözleri neler gördü, gördükçe olgunlaştı kirlendi köreldi, kendi evrenine yetmedi, yetemedi. bir çocuk gördüğümde ilk gözlerine bakarım. bembeyazdır akı, kocamandır göz bebekleri. o saflığı o büyüklüğü görürüm, yok olurum o gözlerde. hep olmak istediğim yerdir orası.,.
