muhammed peygamberi sevmeme hakkı gibi bir haktır. kimilerince mustafa kemal'i sevmemek yerin dibine sokulurken, muhammed peygamberi sevmemek bir hak olarak addediliyor. kimileri içinse muhammed peygamberi sevmemek çok büyük bir saygısızlık olarak addedilirken, mustafa kemal'i sevmemek demokrasinin gereği olarak sunulmaktadır.
oysa iki tutum da eksiktir.
bu ülkede mustafa kemal de, muhammed peygamber de sevilmeyebilir. kimse kimseyi sevmek zorunda değildir, zorunda bırakılamaz.
mustafa kemal hakkında yapılan bu yorum soruşturmaya tabi olmuştur. can dündar'ın mustafa filmi gibi.
muhammed peygamberle ilgili başlık altındaki yorumlarda da kendisi ile ilgili değerlendirmeler "dikkat et de hakkında dava açılmasın birden" şeklinde savuşturulmaya çalışılmaktadır. ne kadar da birbirinin benzeri hareketler değil mi? dikkat ederseniz nefret ifadesi ve aşağılamadan bahsetmiyorum, sevmeme özgürlüğünden bahsediyorum.
demokrasi için sıradan olan bu yaklaşımın türkiye için marjinal sayılması bile yeterince iyi bir göstergesidir kemalist ve dindar muhafazakârların bu kısır paslaşmasının.
