sadece benim salaklığımdır büyük ihtimalle, itiraftan farksız haliyle.
bütün bir gün cepte biriken bozukluklar eve gidildiğinde pantolon çıkarılırken ki çıkan ses sayesinde hatırlanır ve avuçlamanın verdiği zenginlik hissiyle* kumbaraya itina ile atılır.
bazen gözler bile kapanır ve paranın değeri kumbaranın zeminine yada diğer paraların üstüne düştüğünde çıkardığı sesten tahmin etmeye çalışılır. neyse...
günler böyle geçer ve beklenen günün geldiği kapıya gelen sucudan "bozuk yokmu abi" sözleriyle anlaşılır. omuzlar geriye itilir nefes içeri çekilir sert bir ses tonuyla söylenmeye çalışılsada en kibar halle "bir saniye" denir yüzüne bakmadan sucunun odaya doğru, dolaba doğru, kumbaraya doğru kılarka bağlayarak gidilir. tıpası çıkarılır, gerekli bozukluk alınır, sucuya verilir. kapı kapandığı anda çıkardığı sesle gerçek dünyaya dönülür.
"ne bok yedim lan ben"
"ne yapıcam şimdi"
"kahretsin" *
kumbara size siz ise tavana bakarken kumbaraya yapılan ibnelik şerefsizlik satıcılık arkadan vurmacılık * ve bilimum haysiyetsiz ve allahsız bir insanın yapabileceği daranışları sindirmeye ve yüzdeki kızarıklığın kendini pişkinliğe bırakmasını beklersiniz.
sonra kumbaranın karşısına oturulup; "bak bunu ilk fırsatta geri koyavağım aslında ben seni açmak istemedim ama işte gördün sende anla halimden...." diye giden bir konuşma geçer ve konuşma bittiğinde cüzdandan çıkarılan onluk sucuya verilmek için kumbaradan alınan bozuklukların yerine koyularak helalleşilir.
ancak burdaki helaşleşme biraz farklıdır zira onluk koyulduktan sonra kumbaradan para üstü asla gelmez, onu almaya cesaret edecek el henüz ellenmemiştir.
tabi cüzdanda onluk olmadığı vakitlerde vardır, böyle anlarda ise o kumbarayla karşılaşmamak için akşama kadar odaya bile girilmez.
tanım: kumbaraya bilanço çıkaran insan davranışıdır.
tanımımsı: kumbaran mı var derdin var
dokuz: sigarayı bırakabilen insanlar kumbarayla arası iyi olan insanlardır. *
