Bazı psikologlara göre, bunun arkasında "amniyotik ses" olabilir: Gök gürültüsünün yavaş gürlemelerini, uzaklarda oluşan şimşeklerin fışırdayıp kesik kesik çakmasını dinlemenin verdiği bir rahatlık yaşanabilir. (Karanlık ve sesin boğuk olduğu) Rahimde dış dünyanın haşin ve parlak netliğinden korunarak sallanıp rehavete kapılan bebekler gibi; belki biz insanlar da kapalı bir alanda, (şanslıysak) sağlam tuğla ve harçların koruması altında uzaklarda bir yerdeki fırtınanın sesini dinlerken, rahimde olmaya benzer bir hissi yaşıyoruzdur.
"Gök gürültüsünün gürlemesiyle ilişkilendirdiğimiz ses gibi düşük frekanslı çevre sesi, yoğun bir korku veya panik hissine neden olabilir. Bu da adrenalin patlamasına yol açar. Buna örnek olarak savanada aslan kükremesini verebiliriz. Dışarıda gök gürültülü bir fırtına varken insanlar olarak başımızın üzerindeki çatıların sağladığı, bizi yakındaki tehlikeden koruyan göreli kutsallıktan etkileniyoruz. Gök gürültülü fırtınaları bu kadar sevmemizin sebeplerinden biri de bu. ironik bir şekilde kendimizi güvende hissetmemizi sağlıyorlar."
