okulun bulunduğu semtin ( cerrahpaşa ) en pis serserilerinden ikisinin kardeşleri olduklarını sonradan öğrendiğim kamiller ile yapıp ikisini üst üste koyup galip geldiğim kavgadır. ben orta 2 deyim elemanlar 1 er senede rötar yaptıkları halde son sınıftalar. yani benden takribi 2 şer yaş büyük ikiside.
sataşan bunlar kavga etmemeye çalışan ben. ama ısrarla üste üste gelen bunlar. saldırıp dayağı yiyen bunlar sonra okul çıkışında kapının önüne 50 tane it kopuk dolduran gene bunlar.. çocuğuz o zamanlar böyle durumlarda ne yapılır bilemiyoruz amk mahalle okuldan 700-800 metre uzakta cep telefonuda yok o zamanlar. bir de okulun normal çıkışında 30 kişi, araç çıkış kapısında da 20 kişi bekliyorlar ki kaçamayayım dövsünler güzelce. sanki ertesi gün okula gelmeyeceğiz ibneler aceleniz ne döversiniz ertesi gün geniş geniş *
ben bahçede arkadaşlarla konuşurken sınıftan bir eleman geldi "sakın kapılardan çıkma çok pis skertecekler seni" dedi. ne yapacam diye acayip bir korku sardı. bende sınıftakileri toplayıp çıksam onlarda benim yüzümden dayak yiyecek 10-15 kişi anca toplarsın. adrenalin nedir ne işe yarar o gün öğrendim işte. okulun arka bahçesi davutpaşa camisinin mezarlığına bakıyordu. bahçe duvarı rahat 3,5-4 metre civarı var tırmanmakta mümkün değil tutunacak yer yok. nasıl yaptım bilmiyorum o korku ve arkadaşlarında el atması ile duvarın üstüne çıktım. oradan ağaca atladım mezarlığı ve camiyi geçip arka caddeye çıktım oradan topuklayarak eve kaçtım. elemanlar nasıl hırs yaptılarsa bizim mahalleyi öğrenip aynı ekip mahalleye geldiler 1 saat sonra. allahtan bizim mahallede onlara rahmet okutacak sayko abiler vardı bolca. bunları toparlayıp " ulan 2 kişi tek bir kişiye dalıp üstüne dayak yemişsiniz bizim çocuğa dokunursanız götünüzden kan alırız" diye telkinde bulundularda büyük bir dayaktan yırtmıştım.
bazen hala aklıma geliyor gözüm seyiriyor. böyle ortaya alıp yeşilçam filmlerindeki gibi döndüre döndüre döveceklerdi nıhahahahahah diye kahkaha atıp.
