sanılanın aksine intihar edenlerin bir çoğu, bu kadarı aklını kaybettiği bir anda değil, gayet sağlıklı düşünebildiği bir anda almıştır. bu kararı alma sebebi çok farklı olabilmekle beraber, aldıkları bu kararı cesaretle uygulayabildikleri için her zaman saygımı kazanmışlardır.
hiç kimse bu hayata kendi isteğiyle gelmedi. hiç kimse bu dünyada yaşayacağı coğrafyayı seçmedi ve hiç kimse kendisine dayatılan bu hayatı sevmek zorunda değil, başarılı olmak zorunda da değil. o yüzden intihar eden insanlar için "korkak, looser" gibi yakıştırmalar yapmak, en basit haliyle hadsizliktir. "dünyada yaşanacak onca güzel şey varken.." cümlesi, çok bencilce bir cümledir. hayat o kadar güzelse, gidin doya doya yaşayın, kendi hayatınızla ilgilenin. intihar edenleri bi salın.*
olup bitenler, herkes gibi bana da bazen ağır geliyor; ama hala yapmaktan keyif aldığım şeyler var. onlardan keyif alamamaya başlarsam, bende intiharı düşünebilirim.
kapanışı da bir zamanlar anadolu'da filminden yapalım:
-yahu doktor! bir insan, bir başkasını cezalandırmak için hakikaten kendini öldürebilir mi? olabilir mi böyle bir şey?
-zaten intiharların çoğu başka birini cezalandırmak için yapılmıyor mu savcı bey?
