Lise zamanlarımda okula giderken veya eve dönerken yaptığımdır.
Hani öyle engebeli yollardan dağlar taşlar aşıp okumaya giden gençlik vardı ya? Hah ben de onlardandım. O ıssız orman kenarı yolunda yanıma araba yanaşınca çaresizce telefonla konuşuyormuş gibi yapıp:
-tamam baba bana doğru gel,
Yaklaştım,
Tamam birkaç adım sonra beni göreceksin.
