evet, zerre kadar üzülmedim desem yalan olur. ben hapise giren insanlara üzüldüm ki; öfke kontrolü yapamamışlar ve biraz cahilce davranmışlar.
bu ölen hırsıza üzülmemek psikopatlık, cani ruhlu olmak, insan olarak acıma duygusu yokluğu değil.
daha önce de yazdım "bir evin kapısını çalıp, yardım isteyip 3 yetişkin erkek ve diğer ev sakinleri varken telefonu alıp kaçması" normal mi?
ya ev de erkek olmasa, kimse olmasaydı da kapıyı çocuk açsaydı?
annesi telefonu çocuğa vermiş al oyna demiş olsaydı da kapıyı çocuk açsaydı?
yetişkin adamların olduğu eve gelip telefonu isteyen, yardım için telefonu vereni dikkate almayıp düşünmeyip yakalanırım korkusu olmadan telefonu alıp kaçacak kadar gözünü karartmış biri kapıyı açan evde annesi bakkala gitmiş veya ev de erkek olmadığı zamanda bu hırsız eve gelse neler olurdu?
biz de aç kaldık, öğrencilik yıllarımda ayın 15'in den sonra para bittiği için ya da sigaraya para ayıramadığım için yerden izmarit alıp içtim ama kimseden sigara istemedim.
paketini masada unutan yere düşürene sigarasınıı alıp verdim, bir iki nefes çekilip atılan sigara bulunca bu sigarayı atana içimden teşekkür ettim, köküne kadar içilmiş izmarit sigarasını görünce de kızdım ama kimseden çalmadım, kimsenin hakkına hukukuna malına canına tecavüz etmedim.
bunun için kimse bana vicdan hak hukuk çaresizlik açlık hümanist ve acıma duygusu diye ahkam kesmesin.
adam aç çalabilir...
adam abazan kalmış tecavüz edebilir...
giyimine bakarak taciz edilebilir...
aptalsa dolandırılabilir...
pardon ama siz insan mısınız?
bizi insan yapan hak hukuk akıl değildir.
bizi insan yapan utanma duygusu ve ahlaktır. burada ahlaksızlığı utanma duygusu yokluğunu savunup bizi psikopat görmeyin.
