arkadaşlar bakın bu toplumsal bir mesele.
hayatta önceliklerimiz vardır.
mesela önce dedim ki lan biz öldükten sonra ne oluyoruz acaba? bu hayatın en önemli sorusudur dikkatli irdelerseniz. buldum kutsal kitapları okudum ve kararımı verdim. ölüm sonrasını hallettik.
sıra ölüm öncesine geldi. güzel ve mutlu bir yaşam. bu yaşam içerisine dahil olabilecek kadınlar ve erkekler.
açtım sapiens'ten bernard lewis'ten başladım okudum. anladım ki biz ne dersek diyelim bilim daima kazanacak.
ben mutlu olmak isterim bir kadınla, ancak bunlar daha ne olduklarını ve nasıl olmalarını gerektiğini bilmiyorlar ki doğru düzgün birini bulup evlenelim. hepsi mi pembe gözlüklerle bakar amk hayata.
hayır biz erkeklerin mutlu olmasını engelledikleri gibi kendi hayatlarını da sikiyorlar.
yahu sen hormonlarına nasıl karşı gelirsin be kadın. östrojen vücudunda akın akın gezerken nasıl olur da ben rekabetin kol gezdiği iş hayatında sürekli barınacağım ve mutlu olacağım dersin.
bilimsel olarak mümkün değil, rasyonaliteden uzak.
erkek rekabet eder, kazanır kendisini tatmin eder.
kadın rahatı sever, alır payına düşeni estetik özellikleri ve aurasıyla topluma neşe katar. bunlara çalışmanıza gerek oturun keman çalın, piyano öğrenin, resim çizin sergi açın diyorum bakın.
evde öküz gibi otur, zincire vurulmuş gibi otur demiyorum.
kölelik erkeğe düşer, yaşamak kadına.
yaşayın diyorum, anlamıyorsunuz.
tamam bizim gibi köle olun amk.
ama güler yüzüyle ve aurasıyla beni mutlu edemeyecek hiçbir kadının hayatımda yeri yok.
tıpkı arkasında duramayacağım, sevemeyeceğim ve huzur veremeyeceğim kadının hayatında yerimin olmadığı gibi.
