hayatın ne kadarda piç bir düzenle ilerlediğini görmek ve artık hayat yolunda bu acımasız tecrübeyi yanına alarak ilerlemek.
eşşek gibi seversin aga, o eşşek gibi sevdiğin şahıs bir başkasının altına iki güzel sözle bile yatabilme şerefsizliğine erişmiştir. işte bu koyar evlat acısı misali. ''ben bunu mu sevdim?'' diye sorar durursun kendi kendine. ama ne çare? istediğin kadar yırtın...
