kisinin dusunceleri dogrultusunda degisebilecek, herkes icin somut olmayan kanitlardir.
bir kisi herseyin bu kadar duzenli olmasinin altinda kesinlikle birseyin yattigina inanir. bir diger kisi de gormedigi seye inanmayacagini soyler, bunlarin tesaduf oldugunu; evrimin herseyi gayet iyi acikladigini savunur.
ikisinin de somut delilleri yoktur ve ikisi de mantiklidir. zaten tanri varsa bile ona inanmayanlar da olacaktir. tanri hicbir zaman kendi varligini gosterecek somut birsey, ispatlama firsati vermez.
tanri'ya inanan imtihan olayina da inanir. varligini insanlara gosterdikten sonra imtihan olayinin, "bakalim bana inanacaklar mi?" dusuncesinin ne anlami kalir?
o yuzden, hicbir sekilde olmayan kanittir; yoklugunun kanitlari gibi.
