bu yedinci sanırım. alışkanlık işte yine geldim kutlayacağım kendimi. başımda bir ağrı, komut gelmeyince kahve içmeyi unuttuğumdan mı, birden başlayıp yutar gibi sigara içtiğimden mi bilinmez. ne diyeceğimi bilmiyorum. uzanan elleri reddetmek huy oldu iyice. fırsat vermedim kimseye. arkadaşlarıma anlatmaktan kaçtığım gibi kendi kendime anlatmaktan da kaçıyormuşum meğer. bunu da şimdi fark ettim. bu hafta iyi fark ediş yaptı. geçenlerde de kendimle aramın ne kadar bozuk olduğunu fark etmiştim. sorun bütün heybetiyle ortada oturuyormuş da ben etrafında dolanıp şakalar komiklikler yapmışım hep. şimdi o neşem de beni terk etti. cenk taner yine bir şeyler diyor. değişmeyen tek şey bu sanırım. bir de benim bu donukluğum... içim buruluyor sıkılıyorum bunalıyorum. kendimle vakit geçirmeye tahammül edemiyorum. şimdi pamuk, ben ve çeşitli marazlarım l koltuğun kısa tarafına sığıştık yeni yaşımı kutluyoruz. yirmi dört. hiç böyle olacağını düşünmezdim.
Çok yaşamış da yorulmuş gibi, yaşamadan yaşadık her yerde
Tek oyun vardı şehirde, oynardık kendi kentimize
Derin tutkulara düşmemek, buydu hayattan anladığımız
Ama ne varsa düşenlerde var, varmış meğer
