bir program bu kadar sinir bozucu olamaz. bir program seyirciyi bu kadar saf yerine koyamaz. bunların gerçek olduğuna inanmalarını beklemek, hasbelkader inananların da duygularına resmen sondaj vurmak nasıl bir iştir.
bir rogramda zalim evlat ve madur baba masa başında sunucunu kendinden emin, aristokrat bakışlarla zalim evladı sorgulamaktadır.
zalim evlat: hem nasıl bilecemsiniz ki benim evde şiddet uyguladığımı?
aristo: biliyoruz Allah'ın izniyle.
zalim evlat: hayır hayır hiç bir şekilde kanıtlayamassınız.
aristo: demek öyle.. hmm. o zaman izleyin .babası kızının ıslah olması için dua et kurtuluşa ereceksin inşallaaaah. izleyelim
-zalim evlat: babaaa bu ne gene niye bakıyorsun. bakmaa! yeter artık ihtiyar. (pat küt)
baba: yapma kızım , yapma ne ollur yukarıda Allah var. ebedi saadeti kaçırıyorsun. zalimlerden olma kızımmm. aarghhhh!!
-kes be baba. gel buraya .....
dinin istismarı buddur. ben şahsen bunları gördükçe manevi kelimelerden soğudum ... daha ne diyim.
