kavga etmediği ve buna rağmen dostum demediği bir ben varım herhalde oda hiç karşılaşmadık ondandır. yaşlandıkça huysuzlaşan bir yapısı vardı. Doksanların şen şakrak olur olmaz gülen Hıncal uluç gitgide alıngan asık suratlı sürekli ona buna çatan huysuz bir ihtiyara dönüştü. On sene önce ölse her ölüm yıldönümünde anılır yadedilir biri olabilirdi ama bu gün en yakınları ve ona ustam hocam diyenler bile mesafeli. eskiden olumlu ılımlı yazılar yazarken son zamanlarda tam tersini yapan bir yapıda idi.
